Footsteps

موضوعی که ذهن من را در چند روزه گذشته مشغول کرده، دلایل جناح محافظه کار و انحصار طلب برای دامن زدن به جریانات اخیر است. این موضوع سوالات زیادی را در پی‌ میاورد که شاید جواب دادن به آنها کمک کند تا بهتر فهمید چگونه باید در این اوضاع عمل کرد.

قبل از هر چیز باید بگویم که فرض من این است که در انتخابات تقلب شده است. عده‌ای هستند که همچنان اعتقاد دارند که انتخابات درست انجام شده است و احمدی نژاد برنده واقعی‌ است اگر آرای طبقات پائین جامعه، که معمولا تریبونی برای بیان نظرات خود ندارند، منظور شود. از بین دلایل گفته شده و نشده برای رد این ادعا این‌ها برای من وزنه بیشتری دارند:

۱. رای بسیار کم کروبی که به هیچ عنوان قابل توجیه نیست.

۲. قطع پیامک‌های تلفنی از روز انتخابات که خامنه‌ای خود پیش زمینه آن را در روز قبل از انتخابات مهیا کرد با بیان اینکه پیامک‌هایی‌ به دروغ در حمایت از کاندید‌ها به او نسبت داده میشود.

۳. صحبت‌های عفت هاشمی‌ (زن هاشمی‌) در روز انتخابات که خبر از تقلب میدهد. ویدئو این صحبت‌ها در اینترنت هست. او به وضوح میگوید حتی اگر مردم در انتخابات به صورت حد اکثری شرکت کنند، هنوز احتمال تقلب بسیار بالا است. توجه کنید که در این زمان هنوز نگرانی از تقلب بسیار پایین است و در حد دقت در نظارت است.

اما اگر بپذیریم که در انتخابات تقلب شده، باید این را هم بپذیریم که بیش از هر چیز این جناح انحصار طلب بود که به آتش انتخابات دامن زد. تا قبل از مناظرات تلویزیونی، توجه به انتخابات بسیار کم بود. این تلویزیون بیت رهبری بود که پیشنهاد مناظرات را داد، این احمدی نژاد بود که، به زعم خود، از همه آماده تر حاضر شد، و این او بود که از دقایق اولیه شروع به انتقاد صریح از رفسنجانی‌ و باقی‌ به اصطلاح نسل اولی‌‌های انقلاب کرد در جایی‌ که موسوی و کروبی سعی‌ کردند که تا آنجا که میتوانند از این موضوع طفره روند.

بر این اساس می‌توان گفت که جناح انحصار طلب سعی‌ در آغاز کردن یک سناریو از پیش تعیین شده را داشته است. به عنوان مهمترین دلیل برای اجرا این سناریو، همان صحبت احمدی نژاد و سوال خبر نگار کیهان در مصاحبه مطبوعاتی با احمدی نژاد بعد از انتخابات بیان میشود که رژیم در حال یک تصفیه درونی‌ است. سوالی که مطرح میشود این است که چرا این تصفیه با داخل کردن مردم باید انجام شود. میگویند که چنین تصفیه‌هایی‌ در چین، شوروی و رژیم صدام هم اتفاق افتاده است. من نمیتوانم در مورد جزئیات ان تصفیه‌ها اظهار نظر کنم، اما در ایران، از هر منظری که نگاه کنیم، جناح انحصار طلب قبل از انتخابات در قدرت کامل بود و خامنه‌ای حرف اول را در کشور میزد. اگر میخواستند که رفسنجانی‌ را کنار بگذارند، میتوانستند دو سال قبل با هزینه‌ای به مراتب کمتر نگذارند که او دوباره به مجلس خبرگان راه یابد. اگر میخواستند که احمدی نژاد دوباره رئیس جمهور شود، همان طور که معین را رد صلاحیت کردند، میتوانستند موسوی و کروبی را هم رد صلاحیت کنند، تا انتخابات بین رضایی و احمدی نژاد انجام شود. بعلاوه اگر اختلافات درونی‌ رژیم تا این حد عمیق بوده است، چرا ذره ی به بیرون درز نکرده بود.

دلیل دیگری که برای شروع این جریان عنوان میشود احتیاج رژیم به حضور مردم در انتخابات برای کسب مشروعیت است. این دلیل هم برای من قابل قبول نیست. چرا که اگر قرار به عدد سازی باشد، آنها همیشه میتوانند تعداد شرکت کنندگان را افزایش دهند. بعلاوه، مگر نبود رفسنجانی که در دوره دوم ریاست جمهوریش با آرایی بسیار اندک انتخاب شد و مشروعیت نظام هم به زیر سوال نرفت.

گزینه دیگری که مطرح میشود و میتواند توجیه گر وقایع اخیر باشد بر این تاکید دارد که این احمدی نژاد است که بازی گردان اصلی‌ میدان است و خامنه‌ای تنها یک دنباله رو است. این گزینه خیلی‌ از وقایع اتفاق افتاده را توجیه می‌کند چرا که احمدی نژاد که اختیاراتی محدود به عنوان رئیس جمهور دارد تنها میتواند از طریق یک شبه کودتا به قدرت برسد. اما سوال این است که چگونه احمدی نژاد به این همه قدرت رسیده است. احمدی نژاد فردی با کفایت برای این کار به نظر نمی‌اید و حتی نتوانست از استیضاح وزیران خود جلو گیری کند. همچنین، خامنه‌ای در چند روز اخیر فرصت آن را داشت که به پشتوانه تظاهرات مردم جلوی احمدی نژاد بایستد اما این کار را نکرد.

شایعه دیگری که این روز‌ها در اینترنت پخش میشود و بر میگردد به تصفیه درونی‌، خبر از سرطان خامنه‌ای دارد. از این حرف‌ها البته در مورد دیکتاتور‌ها زیاد زده میشود اما حداقل از بین تمام دلایل بیان شده، این گزینه بیش از همه میتواند توجیه گر عمل شتاب زده جناح انحصار طلب باشد. بدین معنی‌ که آنها نگران از دست دادن مقام رهبری در آینده‌ای نزدیک هستند و باید اقدامی عاجل در این جهت انجام دهند و مهره‌هایی‌ را که احتمالا میتوانند جلوی انتخاب دلخواه آنها را بگیرند حذف کنند.

در هر صورت آنچه که در ظاهر به نظر میاید، پرداخت هزینه‌ای بالا از طرف رژیم برای هدفی‌ که بسیار ارزن تر هم به دست می‌‌آمد.